Ενημερωτικό για την 82η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε.

                                       Ενημερωτικό    

                για την   82η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε.   

 

                        “ Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
                           προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα! “

                                          Κ. Βάρναλης

 

      Οι στίχοι του Βάρναλη, λες και γράφτηκαν σήμερα, χαρακτηρίζουν τη στάση της συντριπτικής  πλειοψηφίας των «αντιπροσώπων» του κλάδου στην 82^η Γ.Σ.  Αντιπρόσωποι που στην πλειοψηφία τους φτάνοντας στην Αθήνα έτρεξαν να πάρουν παραταξιακή-κομματική γραμμή για τη στάση που θα ακολουθήσουν γράφοντας «στα παλιά τους παπούτσια» τη βάση  και τις  αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των συλλόγων τους. Πάνω από όλα το παραταξιακό συμφέρον ! Αντιπρόσωποι δειλοί,υποταγμένοι στις ηγεσίες των παρατάξεων ! Αντιπρόσωποι  άβουλοι, απλοί χειροκροτητές ! Αντιπρόσωποι μοιραίοι, αφού επί τέσσερις ημέρες δεν καταφέραμε να ψηφίσουμε ούτε διεκδικητικό πλαίσιο ούτε πρόγραμμα δράσης!

 

              ΠΡΑΞΗ 1^η : «Οι παρατάξεις σε θέση μάχης»      

      Με την έναρξη της Γ.Σ. η αίθουσα μοιρασμένη σε πέντε πτέρυγες ( όσες και οι μεγάλες παρατάξεις) φανέρωνε ότι οι κομματικοί-παραταξιακοί στρατοί είχαν πάρει θέση. Συνηθισμένη πρακτική του «διαίρει και βασίλευε».  Η αναγνώριση ή μη των δύο αντιπροσώπων της Νίκαιας,  που ο σύλλογός τους όφειλε τις συνδρομές του προπέρσινου συνδικαλιστικού έτους,  έφερε την πρώτη αντιπαράθεση και οι «στρατηγοί»  ξεχώρισαν. Αφού διαβουλεύτηκαν επίσημα , αποφάσισαν ότι ο λόγος θα δίνεται κυκλικά στις παρατάξεις.  Ανεξάρτητοι και ανένταχτοι αντιδράσαμε σε αυτή την προνομιακή πρακτική αλλά δεν εισακουστήκαμε. Οι παρατάξεις αμετακίνητες είχαν πάρει την απόφαση. Κάπου κάπου θα έδιναν το λόγο και σε κάποιον ανεξάρτητο !

       Πήραν και ξαναπήραν το λόγο οι «στρατηγοί» , αφού τα στρατιωτάκια παρέμεναν άφωνα  και χρειάστηκαν ώρες για να καταλήξουν στο αυτονόητο. Την απόφαση να  πάρει η Γ.Σ. Μετά την  ανάταση του χεριού, οι  εξακόσιοι  σύνεδροι έδειχναν μοιρασμένοι και το αποτέλεσμα αβέβαιο. Το μάτι του προέδρου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα «έκοψε κι έραψε» το αποτέλεσμα στα μέτρα της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ. Το προσωρινό προεδρείο ανακοίνωσε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας χωρίς να προχωρήσει στην καταμέτρηση ! Ακολούθησαν έντονες διαμαρτυρίες και  αντιδράσεις. Το αίτημα να γίνει καταμέτρηση των ψήφων απορρίφθηκε !

 

         ΠΡΑΞΗ 2^η : « Η ισοτιμία της ψήφου καταργείται»

      Η εκλογή οριστικού προεδρείου κατέδειξε τον ακραίο παραλογισμό που κυριαρχεί σε όλες τις παρατάξεις. Ενώ το καταστατικό προβλέπει μυστική ψηφοφορία με κάλπη, οι παρατάξεις της αριστεράς με το ισχυρό επιχείρημα «της οικονομίας του χρόνου  ώστε την τελευταία μέρα να προλάβουμε να συζητήσουμε και να ψηφίσουμε πρόγραμμα δράσης» αντιπρότειναν διαπαραταξιακό  πενταμελές προεδρείο. Μετά από ώρες αντιπαράθεσης οι ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ δέχτηκαν την πρόταση αλλά με την προϋπόθεση ότι σε περίπτωση διαφωνίας ενός εκ των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ το προεδρείο δεν θα μπορούσε να πάρει  απόφαση πλειοψηφικά αλλά θα έθετε το οποιοδήποτε διαδικαστικό θέμα στη συνέλευση.      Δηλαδή εκ των πέντε οι δύο της ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ -και μόνο αυτοί -           θα είχαν δικαίωμα βέτο ! Πρόκειται για ξεκάθαρη αντικαταστατική και αντιδημοκρατική απόφαση που καταργεί την ισοτιμία της ψήφου. Κι όμως οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, η ΕΡΑ και το ΠΑΜΕ το αποδέχθηκαν και συναίνεσαν ! «Οικονομία χρόνου» φυσικά δεν έγινε. Τα μισά θέματα της ημερήσιας διάταξης (Η.Δ.)  αναβλήθηκαν για την επόμενη.   

 

           Πράξη 3^η : Γραφειοκρατία, κωλυσιεργία , ανηθικότητα

        Το πρωί η συνέλευση άρχιζε πάντα μετά από 2-3 ώρες από την καθορισμένη ώρα έναρξής της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, γιατί οι παρατάξεις ήταν απασχολημένες στις κλειστές τους πρωινές συναντήσεις !

             Μόνιμη πρόθεση της πλειοψηφίας (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) ήταν να εξαντληθεί ο χρόνος, ώστε να  μην συζητηθούν  και να μην ψηφιστούν στο τέλος διεκδικητικό πλαίσιο και πρόγραμμα δράσης. Αυτό έλυνε τα χέρια του νέου Δ.Σ.( οι αριθμοί έδιναν την πλειοψηφία στις ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ). Θα μπορεί να ελίσσεται όπως θέλει και να παίρνει αποφάσεις όποτε και όποιες θέλει αγνοώντας τις δεκάδες  χιλιάδες συναδέλφους της βάσης. Το σχέδιο της κωλυσιεργίας υλοποιήθηκε έντεχνα είτε από τον πρόεδρο της Γ.Σ.   με την κατάθεση διαδικαστικών θεμάτων  είτε από τον πρόεδρο του απερχόμενου Δ.Σ. της ΔΟΕ Κομνηνό Μαντά στον  οποίο καθ΄ υπέρβαση δινόταν συχνά ο λόγος θέτοντας διαδικαστικά διλήμματα εκτός θέματος συζήτησης και εκτός προγράμματος. Αμέσως μετά οι παρατάξεις της αριστεράς «τσιμπούσαν» κι  άρχιζαν ένα ατέλειωτο κύκλο τοποθετήσεων που συνήθως κρατούσε ώρες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα θέματα: α) Αναγνώρισης των αντιπροσώπων της Νίκαιας, β) Διαδικασία εκλογής προεδρείου και γ) Η μεταφορά της ψηφοφορίας για τα οικονομικά πεπραγμένα στο τέλος της συνέλευσης, για τα οποία σπαταλήθηκαν αθροιστικά πάνω 20 ώρες ( μιάμιση μέρα).

        Αποδείχθηκε περίτρανα ότι ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ είχαν προαποφασίσει να λειτουργήσουν ως μια ενιαία παράταξη. Μαζί στην διαδικασία, μαζί στην υπεράσπιση των προνομίων τους,  μαζί στις προτάσεις, μαζί και στην τακτική παρεμπόδισης λήψης αποφάσεων.

            Ακραίο δείγμα αυτής της πρωτοφανούς ταύτισης ήταν η αποχώρηση ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ όταν το σώμα, μετά από ψηφοφορία, αποφάσισε να παρατείνει τις εργασίες πέρα από τις 20.30,  ώστε να συνεχιστεί η συζήτηση και να κριθούν τα  πεπραγμένα των οικονομικών.  Η ΠΑΣΚ και η ΔΑΚΕ και τα δύο τους μέλη στο προεδρείο αποχώρησαν από την αίθουσα με τη δικαιολογία ότι το πρόγραμμα εργασιών της Γ.Σ  όριζε λήξη εργασιών στις 20.30 ! Πρώτα συμφώνησαν να αποφασίσει η Συνέλευση για την ώρα λήξης και συμμετείχαν στην ψηφοφορία. Κατόπιν, επειδή το αποτέλεσμα δεν τους ευνόησε, διαπίστωσαν ότι δεν έπρεπε να ερωτηθεί η συνέλευση και αποχώρησαν ! Η ανηθικότητα στο μεγαλείο της !   Στην πραγματικότητα η αποχώρηση έγινε επειδή τη βραδιά εκείνη απουσίαζαν αρκετοί δικοί τους αντιπρόσωποι και δεν διέθεταν πλειοψηφία.  Στην ονομαστική ψηφοφορία που ακολούθησε παραβρέθηκαν 276 σύνεδροι και καταγράφτηκαν οι απόντες ονομαστικά. Λόγω έλλειψης απαρτίας (απαιτούνταν 301) η ψηφοφορία επαναλήφτηκε.

        Τις δύο επόμενες μέρες αν κι η ώρα λήξης των εργασιών ήταν η ίδια (20.30), δέχτηκαν οι εργασίες της Γ.Σ. να παραταθούν μέχρι τις 23.00-23.30, χωρίς να αποχωρήσουν, αφού κατάφεραν  να μην  παρθούν σημαντικές αποφάσεις. Οι μόνες αποφάσεις που πάρθηκαν ήταν η μείωση της συνδρομής στα 24 ευρώ και η επαναβεβαίωση  από το σώμα της θέσης του κλάδου για  την αξιολόγηση με πλειοψηφία 296 υπέρ και 286 κατά.

               

                 ΠΡΑΞΗ 4^η: « Το θέατρο του παραλόγου»

        Τις αποφάσεις-προτάσεις των τοπικών Γενικών Συνελεύσεων  μάς  ζητήθηκε και τις καταθέσαμε εγγράφως (συνυπογράφοντας όλοι οι αντιπρόσωποι του συλλόγου μας)  για να γίνει αποδελτίωσή τους.       Για να τις θέσω στη συνέλευση ζήτησα δικαίωμα λόγου την Κυριακή το πρωί και ενώ ήμουν 8^ος στη λίστα των ομιλητών, μου δώσανε σειρά  την άλλη μέρα το μεσημέρι ! Ναι, μετά από μιάμιση ολόκληρη μέρα! Και ο χρόνος; Τρία λεπτά για να καταθέσω πενήντα ψηφισμένες προτάσεις της Συνέλευσής μας. Οι άλλοι αντιπρόσωποι του συλλόγου μας δεν  ζήτησαν το λόγο με εξαίρεση τον κ. Χριστόπουλο που αν και τοποθετήθηκε δεν καταδέχτηκε να αναφερθεί στις αποφάσεις της συνέλευσης  ! Έτσι αντιλαμβάνονται την ισονομία και τη δημοκρατία οι παρατάξεις . Έτσι αντιλαμβάνονται το ρόλο τους κάποιοι αντιπρόσωποι.  

        Ωστόσο και οι δικές μας προτάσεις όπως και των άλλων συλλόγων δεν τέθηκαν ποτέ σε ψηφοφορία. Αγνοήθηκαν παντελώς !  Αφέθηκαν στην επιτροπή αποδελτίωσης που τις «μαγείρεψε» και ξεδιάντροπα έφερε μία και μόνο μία πρόταση προς ψηφοφορία, τη μείωση της συνδρομής στα 24 ευρώ η οποία  υπερψηφίστηκε από ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ . Οι προτάσεις πάρα πολλών τοπικών συνελεύσεων για μείωση της συνδρομής στα 10 ευρώ  αγνοήθηκαν.           

Κανένα ίχνος δημοκρατικότητας. Κανένας σεβασμός στο καταστατικό. Άλλοτε το επικαλούνταν κι άλλοτε  το προσπερνούσαν.

        Στη Γ.Σ επικράτησε ο κομματικός-παραταξιακός  λόγος και η αρρωστημένη νοοτροπία των κάθετων διαχωριστικών γραμμών. Αν και όλες οι παρατάξεις  γνώριζαν τις αληθινές προθέσεις των άλλων, συναινούσαν στο θέατρο του παραλόγου που παιζόταν επί τέσσερις μέρες.  Καμιά απόπειρα σύνθεσης δεν έκαναν. Φάνηκε πως δεν υπήρχε στρατηγική και  από τις αριστερές  παρατάξεις ούτε για το θέμα της διαμόρφωσης συσχετισμών κατάργησης της αυτοδυναμίας ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ ούτε για τη στοιχειώδη  σύγκλιση με σκοπό την υπερψήφιση θέσεων από τη Γ.Σ.    Ουσιαστικά  το μοναδικό  μέλημα όλων των παρατάξεων ήταν η εξασφάλιση όσο γίνεται περισσοτέρων εδρών.

        Με τέτοιες πρακτικές τελικά  δεν ψηφίστηκε ούτε διεκδικητικό πλαίσιο  ούτε πρόγραμμα δράσης. ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ και ΕΡΑ κατέθεσαν προτάσεις για πενθήμερη απεργία τον Σεπτέμβρη με το δικό της σκεπτικό η καθεμιά. Αντί να βρουν σημεία σύγκλισης,  επέμεναν στην δική τους πρόταση , τις έθεσαν χωριστά σε ψηφοφορία με αποτέλεσμα καμιά να μην πλειοψηφήσει και ο κλάδος να μείνει ξανά χωρίς πρόγραμμα δράσης !  Αυτό ήθελαν να πετύχουν !

 

                              Πράξη 5^η (τελευταία) : « Η ελπίδα»

      Στο σκοτεινό τοπίο της Γ.Σ. της  ΔΟΕ υπήρξε μόνο μια θετική εξέλιξη. Μια σπίθα που άναψε στους  τοπικούς συλλόγους και ήδη σε κάποιους φώτισαν νέες ιδέες.  Μια νέα συνδικαλιστική άποψη γεννήθηκε  και στέριωσε,  αυτή των Ανεξάρτητων Κινήσεων. Το ελπιδοφόρο μήνυμα έρχεται από όλα τα μέρη της Ελλάδας, εκεί όπου  τολμήσαμε να συγκρουστούμε με καταστημένες νοοτροπίες του κομματικού συνδικαλισμού . Ελεύθεροι, χωρίς καμιά χειραγώγηση πολιτική ή κομματική υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα κάθε συναδέλφου στη λήψη των αποφάσεων μέσα από το δυνάμωμα της συμμετοχής μας στις  συλλογικές διαδικασίες. Στεκόμαστε απέναντι στον παραταξιακό-κομματικό συνδικαλισμό. Πιστεύουμε μόνο στον αυτόνομο και ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στην ελεύθερη έκφραση των πολιτών, στην πραγματική δημοκρατία . Δίνουμε το δικό μας αγώνα με αρχές και ήθος βάζοντας ως μοναδικό στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων , των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων. Στη συνέλευση ανταμώσαμε για πρώτη φορά, συντονιστήκαμε και αναλάβαμε δράση. Οι ανεξάρτητοι αντιπρόσωποι είμαστε οι μόνοι που κάναμε παρεμβάσεις  με ενωτικό λόγο και ενωτικούς  στόχους.  Η κίνηση αυτή, χωρίς οργανωτική δομή και ηγεσίες,  μορφοποιήθηκε μέσα στη Γ.Σ. και  κάλεσε όλες τις παρατάξεις του αντιμνημονιακού χώρου σε συζήτηση για κοινή κάθοδο και διαμόρφωση κοινών  θέσεων στο συνέδριο. Οι συσχετισμοί δυνάμεων ήταν οριακοί και το εγχείρημα  ήταν εφικτό, όπως θα δείξουν πιο κάτω οι πίνακες.  Οι ανεξάρτητοι θέσαμε για συζήτηση μια ολοκληρωμένη και υλοποιήσιμη  στρατηγική που έσπαγε την πλειοψηφία των 6 εδρών (ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ) και  προωθούσε ένα πλαίσιο κοινών θέσεων, στις οποίες σχεδόν όλοι συμφωνούσαν.

     Το ΠΑΜΕ όπως η κομματικη πρακτική προστάζει , δεν ήρθε.  Παρευρέθηκαν  οι Παρεμβάσεις- Συσπειρώσεις , η ΕΡΑ ( ΣΥΡΙΖΑ)  και οι Ανεξάρτητοι .  Το εγχείρημα και πάλι ήταν εφικτό, αν καταλήγαμε σε συμφωνία . Δυστυχώς όμως  άρνηση προέκυψε και από την πλευρά των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, που μας δήλωσαν ότι αποφάσισαν οριστικά και αμετάκλητα να κατεβάσουν δικό τους ψηφοδέλτιο και δική τους πρόταση για το πρόγραμμα δράσης. Η  στενή παραταξιακή λογική  δεν τους επέτρεψε να αντιληφθούν  πόσο σημαντική εξέλιξη θα ήταν για τον κλάδο μας η ύπαρξη μιας αντικυβερνητικής–αντιμνημονιακής πλειοψηφίας στη ΔΟΕ.

    Για τους ανεξάρτητους η μόνη επιλογή που απέμεινε, ήταν η δημιουργία νέου ψηφοδελτίου και η αυτόνομη κάθοδος στις εκλογές. Ωστόσο αρκετοί από αυτούς είχαν δεσμευτεί από τα σχήματά τους σε περίπτωση που δεν προχωρήσει το ενωτικό ψηφοδέλτιο να ψηφίσουν ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ή ΕΡΑ ή να κατέβουν μόνοι τους. Συνέχισαν να συμμετέχουν στις συναντήσεις μας δηλώνοντας τη στήριξή τους αλλά ξεκαθάρισαν ότι δεν μπορούν να είναι υποψήφιοι ούτε και να ψηφίσουν το δικό μας ψηφοδέλτιο ( ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΕΚ-ΚΙΝΗΣΗ). Παρέμειναν ωστόσο στο πλαίσιο της συνεργασίας  και εξακολουθούν να συντονίζονται μαζί μας.

    Ρίχνοντας μια ματιά στα αποτελέσματα των εκλογών και πως αυτά θα διαμορφώνονταν, αν είχε γίνει δεκτή η πρότασή μας, μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.

                                  Το εκλογικό αποτέλεσμα

Εκλογικό μέτρο 54, απαιτούμενο υπόλοιπο για τη Β΄ κατανομή  (1/3 του μέτρου)  19 .

	ψήφοι	Α΄  κατανομή	Υπόλοιπο	Β΄   κατανομή	Υπόλοιπο
ΔΑΚΕ	166	3	4	-
ΠΑΣΚ	139	2	31	1
ΠΑΡΕΜ/ΣΕΙΣ	117	2	9	-
ΠΑΜΕ	76	1	22	1
ΕΡΑ	65	1	10	-
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ	29	-	29	-
ΔΙΚΤΥΟ	3	-	3	-
ΕΝ.ΕΚΠ/ΚΟΙ	2	-	2	-
ΠΕΙΡΑΤΕΣ	1	-	1	-
	598	9		2

 

Εάν είχε γίνει αποδεκτή η στρατηγική που προτείναμε οι ανεξάρτητοι αντιπρόσωποι, τότε συγκεντρώναμε έναν αριθμό 217 ψήφων που θα διαθέταμε ως εξής:

 

	ψήφοι	Α΄  κατανομή	Υπόλοιπο	Β΄   κατανομή	Υπόλοιπο
ΔΑΚΕ	166	3	4	-
ΠΑΣΚ	139	2	31	-
ΕΝΩΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ	202	3	40	1
ΠΑΜΕ	76+15	1	22+15=37	1
	598	9		2

 

Εάν υπήρχε κοινή κάθοδος όλων πλην ΠΑΜΕ θα συγκεντρωνόταν 217 ψήφοι.

Οι απαιτούμενοι ψήφοι για τέσσερις σίγουρες έδρες ήταν 202 (Α΄κατ. 3 x54=162 και υπόλ. για τη Β΄κατ. 40).

Περίσσευαν 15 ψήφοι που αν δίνονταν στο ΠΑΜΕ θα είχε υπόλοιπο 37 ψήφων. Άρα μεγαλύτερο από την ΠΑΣΚ (31).

Με τον τρόπο αυτό  το κοινό ψηφοδέλτιο θα έπαιρνε 4 έδρες (2 Παρεμβάσεις, 1  ΕΡΑ , 1 Ανεξάρτητοι) και το ΠΑΜΕ επίσης 2 έδρες. (ΣΥΝΟΛΟ 6 ΕΔΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 11)

       Έτσι έπεφτε η αυτοδυναμία ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ .

       Μετά από 50 χρόνια έσπαγε η πλειοψηφία των συμβιβασμένων συνδικαλιστών,  με την εκλογή 6 μελών στο Δ.Σ. της ΔΟΕ που αποδεδειγμένα αντιστρατεύονται την πολιτική της κυβέρνησης . Δεν το θεώρησαν σημαντικό !

                                            Επίλογος

       Οι εξελίξεις του καλοκαιριού το αποδεικνύουν. Η ΔΟΕ έρμαιο στην πλειοψηφία των ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ είναι ανύπαρκτη. Την ώρα που η δημόσια εκπαίδευση και οι  εκπαιδευτικοί στενάζουν κάτω από τα βάρη των περικοπών των μνημονίων και τίθενται θέματα μετακίνησης , διαθεσιμότητας , μετατάξεων και απολύσεων,  την ώρα που η Δημόσια Εκπαίδευση,  η Δημόσια Υγεία και η κοινωνία διαλύονται,  η ΔΟΕ σωπαίνει. Καμιά πρωτοβουλία για συντονισμό με άλλους θιγόμενους κλάδους , καμιά πρωτοβουλία για ενημέρωση και κινητοποίηση των συναδέλφων. Καλύπτονται πίσω από τη δικαιολογία ότι δεν έχει συγκροτηθεί όλο το προεδρείο. Γνωρίζουν όμως καλά ότι ο πρόεδρος που έχει εκλεγεί, μπορεί να καλεί σε συνεδριάσεις  το Δ.Σ. και να παρθούν αποφάσεις. Η αλήθεια είναι ότι ηγεσία της πλειοψηφίας των (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) σωπαίνει, επειδή δεν σκοπεύει να συγκρουστεί με την κυβέρνηση αλλά αντίθετα  να τη διευκολύνει στα μέτρα που στρέφονται κατά των εκπαιδευτικών και της  δημόσιας εκπαίδευσης. Οι εργατοπατέρες εξοφλούν γραμμάτια υποχρεώσεων  στα κόμματα που τους ανέδειξαν στην ηγεσία της ομοσπονδίας και τους τάζουν «λαγούς με πετραχήλια» . Την ώρα που η σφαγή  στην Δευτεροβάθμια μεταφέρεται  μέσω των μετατάξεων και στην Πρωτοβάθμια αυτοί είναι ανύπαρκτοι !

       Η  μειοψηφία των ηγετικών ομάδων ΠΑΜΕ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και ΕΡΑ πέφτουν στην παγίδα τους για άλλη μια φορά. Τους διευκολύνουν να θολώνουν το τοπίο. Αρνούνται να αναλάβουν θέση στο προεδρείο, να σηκώσουν  τη σημαία του αγώνα και να τους ξεμπροστιάσουν. Αυτό που πράξαμε εμείς οι ανεξάρτητοι στους τοπικούς συλλόγους επιμένοντας κι  αναλαμβάνοντας ευθύνες -χωρίς να διαθέτουμε πλειοψηφία- δυναμώνοντας το ρόλο των συνελεύσεων , καλλιεργώντας τη συλλογική συνείδηση, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη μεταξύ των συναδέλφων , αρνούνται να το στηρίξουν.

          Οι  παρατάξεις καλά κρατούν. Η κοινωνία   υποφέρει !

-Πού είναι κρυμμένοι οι ηγεμονίσκοι των παρατάξεων ;

-Τι φοβούνται οι μεγάλοι «στρατηγοί» ;

-Γιατί δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη να οδηγήσουν τον κλάδο ;

      Συνάδελφοι, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ταυτίσουμε  τον ψηφοφόρο κάθε παράταξης με τους διαπλεκόμενους κάποιων ηγετικών ομάδων σε τοπικό ή κεντρικό επίπεδο  . Η ευθύνη για τις δικές τους πράξεις βαραίνει τους ίδιους. Όμως ας αναλογιστούμε:

-Ποιος  τους έδωσε τη δύναμη αυτή μέσα απ΄τις εκλογές των  συλλόγων μας;

-Ποιοι εξέλεξαν τους  αντιπροσώπους που ψηφίζουν τέτοιες ηγεσίες ;

-Ποιοι με την αποχή τους από τη ΔΟΕ τους επέτρεψαν να αποτελούν ακόμη  οριακή πλειοψηφία;

       Είναι καιρός καθένας μας  να αναλάβει τις ευθύνες του !  Να αναλογιστούμε ποιοι μας παρέσυραν , πού σφάλλαμε, τι πράξαμε λάθος και να αλλάξουμε στάση ζωής στο συνδικαλισμό , στην πολιτική , στην κοινωνία.  Φτάνουν πια οι σωτήρες !

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να καταλάβουμε ότι μόνο με τη δική μας συνειδητή συμμετοχή, με καθαρό μυαλό και δυναμική παρέμβαση μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς.

Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ο λαός δεν είναι υπηρέτης των συνδικαλιστών, της κυβέρνησης και των  κομμάτων .

 Αντίθετα συνδικαλιστές , κόμματα και  κυβέρνηση οφείλουν  να υπηρετούν  το λαό.

 

     Το «θάμα» που προσμένουμε θα ΄ρθει ! Θα ΄ρθει από μας ! Θα ΄ρθει,  όταν αποφασίσουμε  να γίνουμε οι ρυθμιστές των εξελίξεων.

Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η εξουσία πηγάζει από το λαό και  ασκείται από το λαό , για το λαό.

 

                                        Στέφανος Βαγγελός

(Δάσκαλος-Αντιπρόσωπος του Συλλόγου Εκπ/κών Φθιώτιδας στη ΔΟΕ)